Dawne nazwy miejscowości
Neudorf- 1785, 1830 i 1845, także później – do 1945 r. Odtąd – Nowe Siodło. Nazwa niemiecka być może dla oznaczenia osady o nowszej niż okoliczne proweniencji (tłumaczenie dosłowne: Nowa Wieś). Polska nazwa bez ściślejszego nawiązania do pierwotnej.
Historia wsi i dóbr
Teren wsi historycznie związany z lennem zamku Radosno i wzmiankowany w 1350 oraz 1355 r. wraz z Mieroszowem i okolicznymi wsiami. W tym czasie stanowiła wraz z lennem własność Schwenkinfeldów. Dokładne granice kompleksu ówczesnych dóbr zamku Radosno nie są ściśle określone i rozciągały się zapewne po obu stronach obecnej granicy z Czechami. Ich część została włączona do posiadłości klasztoru w Broumowie. Nowe Siodło weszło zapewne wraz z pobliskim Mieroszowem w skład księstwa świdnicko-jaworskiego z końcem XIV w. Następnie w ramach lenna króla czeskiego Karola IV, formalnie przyłączone do korony czeskiej w 1392 r. Wieś zniszczona przez husytów, których pierwsze zastępy dotarły w okolice Mieroszowa w 1420 r. (w 1427 r. został zniszczony przez nich zamek Radosno – ośrodek dóbr) i na długie lata wyludniona.
Prawdopodobnie odbudowana na starym pniu (stąd być może nazwa Neudorf- Nowa Wieś). W czasie wojny trzydziestoletniej kompletnie wyludniona i dopiero po zakończeniu działań wojennych ponownie zasiedlona. W 1711 odnotowano 5 kmieci, 23 półkmieci, 3 zagrodników polowych, 11 komorników, 14 komorników wolnych, 7 tkaczy. W l8l7 mowa o 28 kmieciach, 7 zagrodnikach i 40 komornikach. Związana w czasach nowożytnych z Mieroszowem jako osada tkaczy, którzy tamże odstawiali swe produkty, aż do powstania miejscowej firmy Wieland, która do ok. 1845 r. prowadziła handel wyrobami lniarskimi. Także i później, z końcem XIX w., tutejsza ludność stanowiła zaplecze siły roboczej dla powstałych w 1893 r. pierwszych tkalni mechanicznych.
Układ przestrzenny wsi
Nowe Siodło jest w sensie układu przestrzennego ulicówką rozciągniętą dość znacznie wzdłuż drogi wiodącej z południowego wschodu na północny zachód (w kierunku Mieroszowa). W południowej części układu czytelne jest wrzecionowate nawsie będące najstarszą częścią miejscowości (jeszcze do chwili obecnej można spotkać tam fragmenty zabudowy drewnianej krytej strzechą). Wokół nawsia, po jego zewnętrznym obwodzie oraz po obu stronach drogi w kierunku Mieroszowa zabudowa wsi pogrupowana jest w stosunkowo skromne czworoboki zagród (budynki gospodarskie częstokroć okalają majdany jedynie z trzech stron) rozmieszczone swobodnie. Także wewnątrz nawsia wznoszą się pojedyncze zabudowania będące pozostałością historycznego układu.
Mniej więcej w połowie długości nawsia, po zewnętrznej stronie od południa, w miejscu, gdzie od wiejskiej drogi odbija polny dukt do Golińska, znajdować się mogło wolne sołectwo. Natomiast po południowej stronie odcinka wiejskiej drogi w kierunku Mieroszowa zlokalizowany był, pośrodku zieleni kształtowanej, zespół obiektów jednego z zakładów leczniczych związanego z uzdrowiskiem w pobliskim Sokołowsku. Na jego terenie mieści się obecnie Ośrodek Szkolno-Wychowawczy. Poza zasięgiem zabudowy wsi, w połowie drogi pomiędzy Nowym Siodłem a Mieroszowem, po stronie północnej, znajdowały się zabudowania nieczynnej dziś cegielni. Pozostały ślady wyrobisk.
